บันทึกของวันที่ปลาทู เจอกับ Boss ตัวใหญ่
“ป่าปี๊! T_T
หนูไม่อยากเรียนคุมองแล้วอะ!!
ปลาทูเดินกลับขึ้นมาบนรถ นั่งเงียบ สายตามองปี๊เริ่มเอ่อล้น เขาเริ่มร้องไห้ ท้อแท้ หมดพลัง สายตาเต็มไปด้วยน้ำตาลูกผู้ชาย บอกย้ำๆว่า “ป่าปี๊! T_T หนูไม่อยากเรียนคุมองแล้วอะ!! ป่าปี๊มองลูกชายด้วยความสงสาร เป็นห่วง สถานการณ์บ่ายนี้เกิดขึ้นในวันที่ต้องไปเรียนพิเศษคณิตศาสตร์ที่ศูนย์แถวบ้าน ป่าปี๊กับพี่เข็มช่วยกันประคองใจของน้อง พยายามพยุงใจให้ข้ามผ่านน้ำหลากในวินาทีนี้ไปก่อน ..
สอบถามกันแล้วว่าไม่เกี่ยวกับคุณครูที่เรียน แต่หากเป็นความเครียดที่ต้องต่อสู้กับความพยายามที่ตัวเองไม่อยากพยายาม แต่ก็ยังพยายาม แล้วเกิดอาการที่เรียกว่า “หนักอึ้ง” ในใจจนมันดันให้ทะลักออกมาเหมือนน้ำป่าหลาก
ป่าปี๊ชวนถามไถ่ “ไหน..มากอดกันก่อน เดี๋ยวเราไป ทานข้าวกันก่อนนะครับลูก” “ถ้าหนูสบายใจขึ้น ช่วยเล่าให้ปี๊ฟังหน่อยนะ ว่าเมื่อกี้หนูรู้สึกยังไง” รถเคลื่อนตัวออก จุดหมายคือร้านผู้พันฯ ริมถนนกาญจนา
“วันนี้เหมือนเราปล่อยให้ “ตัวบอส” มันโตจนตัวใหญ่แล้ว เราต้องมาสู้กับ “บอสตัวใหญ่” ในวันที่เราพลังไม่พอรึปล่าวครับ ? ปี๊มองกระจกส่องหลังสบตาลูกชาย
น้ำตาลูกชายยังออกมาไม่หยุด
(พี่เข็มลูบหัวน้อง มองป่าปี๊ เราสบตากันที่กระจกมองหลัง คิดว่าเราควรให้น้องร้องไห้เยียวยาตัวเองไปก่อนดีกว่า
)
4ชั่วโมงก่อนหน้า ....
10.45am. “ปลาทูครับ วันนี้ม่ามี๊ดูแลอาโน๊ะนะครับ ส่วนเรามีไปเรียนที่ศูนย์นะครับ หนูตรวจดูนะครับลูก ว่าชีทการบ้านทำครบแล้วหรือยังครับ
ป่าปีอยากออกประมาณเที่ยง ทันไหมครับ ”
“ยังไม่ครบครับป่าปี๊ ยังไม่ได้ทำ
3ชุดครับ เดี๋ยวรีบทำครับ ” (ปลาทูตอบและถือการบ้านนั้นไปทำอย่างรับผิดชอบ
แต่สัปดาห์นี้ผิดแผนไปหน่อย)
ที่ร้านลุงผู้พันแซนเดอร์
ริมวงแหวนฯ
ป่าปี๊ชวนคุยเสริมแรงเล่าที่มาที่ไป
ของจุดประสงค์ของการเรียนพิเศษคณิตศาสตร์แบบคุมองว่า “ผลลัพท์ของการเรียนเลขเป็นของแถมครับ
แต่เราจะได้ “วินัย-ความรับผิดชอบ”ที่จะเสริมสร้างพวกหนูต่อไปนะครับ” ป่าปี๊
ภูมิใจกับการที่ได้เห็นหนูจัดการ เอาชนะภารกิจของแต่ละวันสำเร็จนะครับลูก ส่วนผลที่ได้จากการเรียนเลขจะเป็นของแถมให้กับลูกนะครับ
“.....ไม่รู้ว่าหนูจำวันแรก
ก่อนที่หนูยังไม่ได้เรียนคุมองได้ไหมครับ
เมื่อก่อน หนูต้องใช้นิ้วทุกนิ้วที่มี (แถมนิ้วเท้าด้วยในบางครั้ง)
เพื่อช่วยหนูคำนวนอะไรสักอย่าง แต่ดูวันนี้สิครับ
หนูจับคู่ตัวเลขได้หมด, หนูหารเศษส่วน หนูคำนวนหา ห.ร.ม หรือ ค.ร.น ได้หมดแล้ว
นี่ยังไม่นับ ค.ว.ย ด้วยอีกนะ ^__^
ปลาทู ร้อง “เฮ้ย ป่าปี๊!??? ค.ว.ย. !!!!
อ๋อ!!! ก็คือ คิด – วิเคราะห์
- แยกแยะ ไงลูก (เรียกร้อยยิ้ม แบบพลังกลับมาใกล้เต็มร้อยได้บ้าง)
ป่าปี๊ อยากบอกหนูว่า ม่ามี๊กับป่าปี๊ ภูมิใจที่ได้เห็นหนู จัดการบอสตัวเล็ก ของหนูได้ในแต่ละวันนะครับ เราจะไม่ปล่อยให้ “ตัวบอส” ของแต่ละวันมันแอบตัวโตขึ้น หรือรวมร่างกัน แล้วจัดการเราในวันเสาร์ ในวันที่เรามีพลังน้อยแบบคราวนี้ อีกแล้วดีไหมครับลูก
เจ้าตัวสบตา ขณะสองมือกำลังแทะวิงแซ่บ ก่อนตอบว่า “ครับป่าปี๊” ^_^
ไม่รู้วันหน้าจะเป็นยังไง ปี๊มี๊ ขอให้กำลังใจลูกๆ กันต่อไปนะครับ つづく
(ติดตามตอนต่อไป กับเอาใจช่วยเด็กๆด้วยนะครับ)
ป่าปี๊เองครับ
เมย.64
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น