เจ้าตัวน้อยคนนี้ ปัจจุบันจะแทนตัวเองว่า "พี่เข็ม" นะครับ เพราะเขาเป็นพี่สาวของเจ้า "ปลาทู" ผู้เป็นน้องชาย เวลาเราคุยกับเขา ก็จะเรียกให้เกียรติเขาว่าเขาเป็น "พี่เข็ม"ของบ้านเรา และพี่เข็มนี่แหละที่ปัจจุบันมีอิทธิพลในบ้านเป็นที่สุด เรียกได้เลยว่า เป็นศูนย์กลางจักรวาลเลยก็ว่าได้... แถมไม่ได้เป็นศูนย์กลางเฉพาะบ้านเราเท่านั้น ดันเป็นเสมือนศูนย์กลางจักรวาลของบ้านป้าๆ ปู่ๆ ย่าๆ ด้วยเพราะท่านๆเหล่านั้นก็รักหลานและอยากตามใจมากกว่าขัดใจหลาน .... จึงทำให้เขาได้รับความรัก การเอาใจจากบ้านอื่นๆ มากกว่าบ้านตัวเองในหลายๆ เรื่องเช่นเรื่องการทานขนมตามใจฉันด้วย
และสิ่งเหล่านั้นทำให้เข็มมีการฝึกทักษะในการต่อต้านป่าีปี๊อยู่เนื่องๆ และมีคำพูดเจ็บๆ คันๆ มาให้ป่าปี๊ม่ามี๊ฟังที เผลอๆ เหมือนกันเราไปรับทราบนิยามศัพท์ของเด็กน้อยกันนิดหน่อยก่อนนะครับเพื่อให้เห็นภาพตามกันไป
Definition:
1. "...เข็มอยากรักป่าปี๊ อ่า
...." = เป็นไดอาล็อกเวลาที่ปลาเข็มทำอะไรผิดแล้ว สำนึกผิด หรือ จำนนต่อความผิด หรือ ใกล้จะถูกลงโทษ ครับ 2. " ป่าปี๊ <เสียงอ้อนสุดๆ> เข็ม ม่าย เคย .....(V.=คำกริยา)..... มาก่อนเลยนะป่าปี๊ เข็มเสียใจมากๆ เลย" = เป็นบทไดอาล็อกอ้อนขอกิน หรือขอทำสิ่งที่ อยากทำจัดๆ และสามารถใช้ประโยคได้ประมาณนี้ "ป่าปี๊...เข็มม่ายเคยกินขนมป๊อกกี้นี่มาก่อนเลยนะป่าปี๊ เข็มเสียใจมั๊กๆ..."
3. การใช้คำว่า "ไม่" เพิ่มเข้าไปที่หน้าประโยคที่ ป่าปี๊ กับม่ามี๊ พยายามบิ้วให้ทำอะไรบ้างอย่างแล้ว พี่เข็มไม่อยากทำ หรือขัดขืนอำนาจรัฐ ประมาณตัวอย่างนี้ครับ
ปี๊ : "ป่าปี๊ ภูมิใจในตัวหนูนะลูกที่หนูไม่ดื้อ รีบแต่งตัวเร็วๆ ลูก^^"
เข็ม :"ปลาเข็ม จา "ไม่" ให้ป่าปี๊ภูมิใจ ...ฮือๆๆ T.T "
<เข็กหัวให้หนึ่งโป๊ก>4. "เข็มจะ ม่ายรักป่าปี๊แล้ว เข็มอยากทำให้ป่าปี๊เสียใจ ...อ่า...อ่า T.T" เป็นประโยคเด็ดๆ ที่พี่เข็มจะพูดเวลาที่ถูกขัดใจ ... etc.
เราเข้าเนื้อหายิ้มๆ กันดีกว่านะครับ ผมอยากบันทึกความแสบของเขาไว้เยอะๆ กลัวลืม
...บ้านเราคำนึงถึงเรื่องความปลอดภัยเวลาที่จะพาเจ้าตัวเล็กเดินทางไปไหนมาก ในบรรดาของขวัญที่ได้ในตอนปลาเข็มเกิด อันที่ประทับใจที่สุด คือ "เบบี้ซิท" ที่ได้รับจากป้าแก้วและลุงวิทย์ พี่ชายคนโตของแม่ปลา ซึ่งปัจจุบันก็ยังนำมาใช้กับเจ้าปลาทูได้อยู่ และใช้ประจำเวลาพาเจ้าทูเดินทางไปหาป้าหมอที่โรงพยาบาล ....ไม่รู้เพราะพี่ๆ เขาจะบอกเป็นนัยๆ หรือปล่าวว่าไอ้บ้านนี้มันไม่ชอบอยู่บ้านกันเสียเลยทีเดียว เที่ยวตลอด เดินทางตลอด
ปลาเข็มจึงโตมากับการเดินทางย้ายไปนอนบ้านคุณปู่คุณย่าที่ถนนนวมินทร์ กับย้ายกลับมานอนที่บ้านพระราม๒ กันทุกสัปดาห์ตั้งแต่๓ เดือน อุปกรณ์ "เบบี้ซิท" จึงเป็นอุปกรณ์ติดประจำที่ในรถเราเสมอที่ตำแหน่งด้านหลังคนขับ ตอนปลาเข็มเป็นเบบี้ เราก็จับวางปลาเข็มในเบบี้ซิท ล็อคเข็มขัด ไม่มีกระดิก หลับสบาย ไม่โวยวาย วันเวลาผ่านไปเหมือนโกหก เมื่อถึงคราวที่ต้องขยับเปลี่ยนเบบี้ซิทเป็น ชายด์ซิทแล้วตอนนี้แหละ ที่เจ้าแสบของเรารู้เรื่องแล้ว คิดเป็นแล้ว แสดงความรู้สึกชอบ กับไม่ชอบได้แล้ว ..
นั่งเอาแขนออกมาจากสายได้นิดหน่อยก็เอา
ช่วงแรกๆ ของการให้นั่งชายด์ซิทจึงเป็นช่วงเวลาทรมานที่ต้องหัด และแน่นอนระบบจิตป่าปี๊กับม่ามี๊ต้องแข็งนิ่งสนิทพอสมควร... มุ่งเน้นเป้าหมายปลายทางผลสำเร็จเป็นหลัก ทุกครั้งในช่วงแรกๆ ปลาเข็มจะร้องไห้ ตั้งแต่บ้านพระราม๒ ยัน บ้านนวมินทร์ ซึ่งฟังดูโหดร้าย เวลาที่เราเล่าให้พ่อแม่คนอื่นฟัง
ตุ๊กตาพี่แดงกับพี่ฮียอจะเป็นเพื่อนเล่นเขาเอามาใช้ดันหัวไม่ให้หน้าทิ่มเวลาหลับปัจจุบันมีแบบทันสมัยกว่านี้แล้วครับ เป็นน่วมๆ รูปการ์ตูน มีแม่เหล็กเป็นตัวล็อคบริเวณคอยึดติดกับเบาะ รั่งศีรษะไว้ ^^
มีอยู่คราวหนึ่งตอนฝึกใหม่ๆ หลังจากเห็นพี่เข็มร้องไห้ต่อเนื่องกันมาหลายการเดินทาง ก่อนหน้านี้ก็เคยมีแบบร้องจนหลับไปเลยก็มี <ดูโหดจังเลยป่าปี๊นี่> ปกติของบรรยากาศก่อนการเดินทาง พอพี่เข็มเขารู้ว่าเขาจะต้องได้ไปเที่ยวข้างนอกเมื่อไหร่ พี่เข็มจะมีอาการ "ไก่จะบิน" แต่พออุ้มมาที่รถแล้วเห็นที่นั่งของตัวเอง ปั๊บ! มีอาการ "ไก่เริ่มจะปีกหัก"ทันที พี่เข็มสามารถแสดงบทบาทเจ้าน้ำตาได้อย่างมากมาย ร้องไห้แบบ non-stop ซึ่งพอรู้สึกว่านานก็เริ่มกังวล จึงจอดรถที่ปั๊ม แล้วดำเนินการปลดเขาออกจากพันธนาการ ....ปรากฎว่า "พี่เข็มหยุดร้องไห้แบบอัตโนมัติแล้วก็หัวเราะได้ เฉยเลย"
จากคราวนั้น เราจึงต้องหาวิธีการใหม่ในการบิ้วอารมย์ในการนั่งเก้าอี้เด็ก และการใส่เบลนิรภัย กันบ่อยๆ จึงค่อยดีขึ้นเรื่อยๆ
เริ่มเก่งขึ้นอีกนิด คือ ไม่โวยวายแล้ว
ซึ่งจนถึงปัจจุบัน ป่าปี๊หรือม่ามี๊สามารถไปไหนมาไหนกับพี่เข็มได้ ๒ คนแล้วครับ เขาก็จะรู้ว่าเขาต้องนั่งเก้าอี้ของเขาที่ข้างหลังคนขับ และเราก็ขับได้อย่างไม่ต้องกังวลครับ โดยเราจะมีอุปสรรคนิดหน่อยในการมองหน้าลูกไม่สะดวกในระหว่างการขับ จึงหาวิธีแก้ ไปเดินหากระจกเล็กๆ ในร้าน "ไดโช" มาติดอีกอันก็เป็นอัน ส่งสายตาประสานกันได้ตลอดการเดินทาง
กระจกประสานใจ ราคา ๖๐บาท จากร้านไดโช
วันก่อนไปเที่ยวเมืองกาญจน์กัน กับน้องๆ ที่บริษัท อีก๗คน เลยพากันไปทานอาหารที่ร้าน "ภูพญา" ตรงทางไปไทรโยค ก่อนถึงเจียไต๋ ที่ร้านนี้บรรยากาศดี ตกแต่งได้น่ารักมีโน้นนี่นั้นเต็มไปหมด และมีราคาที่ไม่สูงเท่ารสชาติอาหารก็ผ่านสบาย
หลังจากเจ้าแสบน้อยของเราวิ่งเล่นสำรวจพื้นที่ อยู่พักใหญ่ๆ เขาก็รู้สึกปวดฉี่ เวลาพี่เข็มบอกฉี่จะตลกๆ คือ จะวิ่งซอยเท้าอยู่กับที่แล้วจะพูดเร็วๆ ว่า "ป่าปี๊ๆ จะฉี่แล้ว...จะฉี่แล้ว" ใครไม่ได้อยู่กับเขาใกล้ชิด อาจเกิดการ mis-communicate และอาจฉี่ราดได้
คุณม่ามี๊อยู่ใกล้ๆ จึงรีบจูงพาเขาไปฉี่ ที่ห้องน้ำด้านหลังร้าน ซึ่งมีการต่อเติมประดับตกแต่งแบบห้องโถนั่งยองๆ กับห้องชักโึครก ซึ่งตอนมี๊พาเขาเข้าไปเขาดันไปเขาห้องโถนั่งยองๆ
เมื่อพี่เข็มฉี่เสร็จออกมาจากห้อง
พี่เข็ม : ม่ามี๊ นี่ห้องอาราย อะ
ม่ามี๊ : ก็ห้องน้ำละจ๊ะ <พูดจบจึงพลักประตูเปิดให้ดู ให้หายข้องใจ>
ปรากฎว่ามันเป็นห้องน้ำใหม่สะอาดน่าเข้า และเป็นชักโครกด้วย
ม่ามี๊ : เอ๊า อันนี้ห้องน้ำใหม่นี่หน่า <เผลอหลุดปากไป>
พี่เข็ม : ม่ามี๊ เข็มอยาก ฉี่ อีก !
มามี๊ : อ้าว ทำไมละลูก ก็หนู ฉี่แล้วนี่หน่า
พี่เข็ม : ม่ามี๊
<เสียงเศร้าขึ้นมาทันที > เข็มอยากฉี่ที่ห้องนี่อีกอะ ม่ามี๊ ..... เข็มไม่เคยฉี่ที่ห้องนี้เลย ...เข็มเสียใจมาก มาก นะ ม่ามี๊ เรียกเสียงฮาได้อีก ...
พี่เข็มของเราท่านไหนว่างๆ แวะไปเที่ยวชมรีวิวเมืองกาญจน์นี้ได้ที่ ลิงค์นี้นะครับ
-`๏ ่- สุขใจ สบายจิต เป็นมิตรกับธรรมชาติ พักที่ U Inchantree Kanchanaburi กับนู๋ปลาเข็มคะ -`๏ ่-
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10004625/E10004625.html
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น