รองเท้าฟุตบอล กับ หอยทอด

สมัยเด็กๆผมอยู่บ้านตึกแถวริมถนนที่เพิ่งถูกตัดใหม่จากการขยายเมืองออกมา  สมัยนั้นรถราวิ่งกันน้อย รถไม่ติด ผมกับเพื่อนชอบพากันเดินเล่นไปตามฟุตบาทของถนนที่ทอดยาวไป  ข้อดีของการอยู่บ้านตึกแถวคือเวลารถบรรทุกวิ่งผ่าน ตัวตึกจะสะเทือน แรกๆเราก็กลัวหลังๆ มันเป็นเพียงการรับรู้การสะเทือน เช่นเดียวกับเสียงรถถึงแม้จะดังแค่ไหนก็นอนหลับสบาย อยู่ดี ❤️✨

บ้านเราเป็นตึกแถวหัวมุมซอยใหญ่ ข้างในซอยมีผู้คนหลายฐานะ มีบ้านเดี่ยว มีบ้านห้องเช่า และที่ดินท้ายซอยเป็นบ้านของเจ้าของที่ดินครับ เป็นคุณ ป้ามุสลิมใจดีดีแต่ไม่ค่อยยิ้มเท่าไหร่ ในลานโล่งของบ้านป้าเจ้าของที่จะมีต้นไม้ใหญ่ กิ่งแผ่ออกแนวข้าง เหมาะแก่การปีนต้นไม้มากๆ มีคนไปผูกเชือกเป็นชิงช้าไว้ที่ฝั่งก้านใหญ่ ด้านสุดซอยจะติดคลองเป็นคลองที่อยู่ในมุมโค้งของโค้งน้ำ  ตอนเย็นๆเราจะมานั่งเล่น แล้วเอาไม้ไผ่ยาวยาวเกี่ยวต้นผักตบชวาขึ้นมาเคาะๆ แล้วหาปูตัวเล็กเล็กกันได้ปูบ้าง ได้รองเท้าแตะบ้าง ได้ถังบ้างแต่ลำคลองจะพาอะไรมา 

ผมมีจักรยานบีเอ็มเอ็กซ์  ป๋าซื้อมือสองมาจากร้าน จักรยาน พ่นตัวถังด้วยสีกระป๋องสีฟ้าจอดลืมไว้ตรงไหนก็จำได้แม่น ช่วงวันหยุดเด็กๆกลุ่มเราจะมีจ๊อบพิเศษคอยวิ่ง หรือปั่นจักรยานไปซื้อของที่ตลาดให้กับคนที่อยู่ในห้องเช่า แปลกมากที่การเป็นเด็กทำให้เรารู้จักทุกคนในซอยได้อย่างง่ายดาย  เราเดินเข้าออกได้แทบทุกบ้าน พอเรากลับมาจากซื้อของที่ตลาดเอาของไปส่งจะได้ติ๊บ(ทิป)ด้วย 5 บาทบ้าง 10 บาทบ้าง  ความรู้สึกที่เราได้ติ๊บอธิบายไม่ถูก  มันจะดีใจเหมือนคนหาเงินได้เอง  รองเท้าเตะฟุตบอล (สต๊ส)ที่วางอยู่ที่ตลาดคงอยู่ไม่ไกลเกินเกินเอื้อม คุณป้าเจ้าของร้านยอมลดราคาให้เด็ก 230 บาท ผมมองตังค์ในมือ แล้วคูณจำนวนวัน  โอ้โห! คงตั้งหลายอาทิตย์กว่าจะครบ 230 บาท แต่ไม่เป็นไรค่อยค่อยค่อยเก็บไปคงได้เอง

ตอนนั้นหม่าม้าเริ่มขายขนม สมัยก่อนไม่มี YouTube หม่าม้าชอบหนังสือพิมพ์ แล้วม๊าจะตัดเก็บความรู้จากหนังสือเอาไว้ หม่าม๊าจะมีสมุดจดความรู้รอบตัว มีบันทึกคำคม สูตรทำขนม  สูตรทำก๋วยเตี๋ยว  สูตรทำกับข้าวต่างๆเอาไว้  ลายมือหม่าม้าอ่านง่าย เรามารู้อีกที ร้านขนมม๊าก็ทำให้รถในถนนติด ต่อคิวซื้อกล้วยทอดมันทอดเผือกทอดซะแล้ว 👍🏽✨

กลับมาที่ตัวผม ตัวผมยังไม่มีหน้าที่อะไรที่เป็นหลักกับร้านขนม จะมีหน้าที่ต้องไปตลาด ไปช่วยถือของ ก็ไม่ได้ลำบากอะไร เพราะไปทีไรก็ได้ขนมกลับมาตลอด 

ป๊าผมเปิดร้านตัดเสื้อผ้า ในร้านมีช่างหลายคน  บางคนก็มาอยู่เรียนเย็บผ้า  การเย็บเสื้อผ้าสมัยก่อน อาชีพตัดเสื้อผ้าเป็นอาชีพที่ได้รับการยอมรับ ผมมีหน้าที่เฝ้าร้านเวลาป๋าไปสำเพ็ง กับมีหน้าที่สอยขากางเกงที่ตัดเสร็จแล้วและคอยรับโทรศัพท์ลูกค้า วันนึงมีลูกค้าฝรั่งเข้ามาตอนนั้นผมยังพูดภาษาฝรั่งไม่ได้  แน่นอนป๋าผมก็พูดภาษาฝรั่งไม่ได้  ผมก็ก็เลยยังแปลกใจว่าป๋ามีลูกค้าฝรั่งได้ยังไง  เพราะเห็นว่ามาหลายครั้ง  ลูกค้าร้านตัดเสื้อผ้าของป๋า มีผู้คนหลายระดับ  มีเจ้าของร้านค้า, นักเรียน คนขับแท็กซี่ คนขับตุ๊กตุ๊กและไปจนถึงนักการเมือง บางคนผมเคยเห็นในทีวีก็ยังมาตัดกางเกงเสื้อผ้าที่ร้านเรา

ถัดจากซอยบ้านเรามีที่ดินโล่งโล่งว่างอยู่ คุณน้าคนเฝ้าที่อนุญาตให้เราไปเตะบอล อนุญาตให้เราเข้าไปวิ่งเล่นบางทีเราก็เอาจักรยานไปปั่นเล่นกันสนุกมาก  ยิ่งตอนฝนตกดินเหนียวเหนียวจะติดล้อเราแล้วปั่นไม่ได้ พอเราเข็นกลับมาล้างที่บ้าน จะโดนม๊าจัดการเพราะทำบ้านเลอะ ^^

ฝั่งตรงข้ามบ้านจะมีร้านอาหารร้านดัง สมัยนั้นไม่มี มิชลิน มีแต่เชลล์ชวนชิม จำได้ว่ามีร้านหูฉลาม มีร้านเป็ดพะโล้  มีร้านอาหารทะเลเผา มีร้านก๋วยเตี๋ยวไก่ตอนเย็นๆค่ำค่ำถนนแถวบ้านจะคราคล่ำไปด้วยผู้คนที่มาทานอาหาร 

ค่ำวันนึง หม่าม้าถือกล่องอาหารกลับมาที่บ้าน  ตอนนั้นยังไม่รู้ว่ามันคืออะไร ที่จริงมันคือ “หอยทอด” กลิ่นมันหอม สีมันสวย เวลาเคี้ยวมันอุ่นใจ อร่อยไม่รู้ลืม  และไม่รู้ร้านด้วย  แต่ด้วยความไม่รู้จักและได้ลองเคยกินครั้งแรก มันมีรสชาติอร่อยตาตรึงใจ  พอผมบอกอยากทานอีก ม้าบอกว่าถ้าเรียนเก่งจะซื้อให้อีก!!??  ในใจตอนนั้นคิดว่าไม่ต่างอะไรกับ ระยะเวลาที่ผมกำลังรอเก็บตังค์ซื้อรองเท้าเตะฟุตบอลอยู่แน่เลย 😅  

ถ้าถามผมว่าผมชอบช่วงอายุไหนในชีวิต หรือผมจำช่วงไหนในในช่วงชีวิตได้ดีคงเป็นช่วงวัยเด็ก เพราะเพื่อนในวัยเด็กของผม มันทำไมรู้ใจและเข้ากันได้อย่างไม่มีกำแพงใดใดเลย 

สิ่งที่ขัดขวางความสนุกของพวกเรามีเพียงอย่างเดียว และที่เหมือนกัน…! คือเวลาแม่ตะโกนเรียกให้กลับไปกินข้าวบ้าน เดี๋ยวนี้!!!!! 5555  และแปลกมาก บ้านไหนเรียกก่อน เสียงแม่อีกบ้านจะดังตามๆกันอย่างกับ มีไลน์กลุ่มแม่ๆสมัยนี้เลยฮะ  แต่ก็ไม่เป็นไรนะฮะ ถ้าเป็นมื้อกลางวันเราก็ไปรวมตัวกันตอนบ่าย-ตอนเย็นได้  แต่ถ้าเป็นมื้อเย็นก็ต้องแยกย้ายฮะ  ⚽️🙏❤️ 

เขียนไปก็..พลางนึกถึง หอยทอดละมุนอุ่นใจ  กับ รองเท้าสตัทเตะบอล ขึ้นมาเลยฮะ 

ขอบคุณทุกท่านที่หลงมาอ่านบันทึกความทรงจำของผมนะครับ ขอบคุณมากครับ 🤟🏽

ป่าปี๊ -อดีตเด็กชายโตในตลาดแล้วย้ายมาอยู่ตึกแถว